"Wicher" (pozost.)

Nurkowanie na wraku

Główna część wraka niszczyciela ORP „Wicher” leży na płaskim dnie na niewielkiej głębokości 4/5m. W wyniku działań wojennych i późniejszych prac saperskich, wrak otworzył się po długości kadłuba. Burty otworzyły się na zewnątrz i ukryły się w dnie. Pokład się rozpadł i uwidocznił wszystko co znajdowało się w środku okrętu. Nurkując na wraku patrząc od rufy zobaczymy dwie podpory wałów wystające z dna na 2 metry do góry wyglądające jak skrzydła samolotu. Dwie linie wałów przeszywające pozostałości wraku, ciągnące się po prawej i lewej burcie w kierunku śrub okręcie zakończone ogromnymi kotłami parowymi stanowiącymi najwyższy punkt na wraku. Płynąc dalej w stronę części dziobowej po lewej burcie odnajdziemy gigantyczne zbiorniki na parę leżące na dnie obok wraku. Wyglądające jak zbiorniki cysterny. Dalej wrak zwiększa swoją głębokość układając się w kształt opadającego dna i jego główna część niknie w dnie na głębokości około 9m. Lekko powyżej tego miejsca kierując się po szczycie wraka z lewej w kierunku prawej burty zobaczymy mozaikę białych i czarnych kafelków, będącą podłogą jakiegoś pomieszczenia najprawdopodobniej mesy lub kuchni. Z lewej burty wraku patrząc w stronę głębszej wody leży kilka fragmentów wraku rozrzuconych przez eksplozje. Zalegają one do 17m głębokości przy dnie. Wrak ORP Wicher stanowi proste miejsce nurkowe w związku z niewielką głębokością zalegania, jednak jego rozsadzenia wybuchami, forma stanowi wyzwanie nawigacyjne nawet dla nurków posiadających wysokie uprawnienia nurkowe. 

Historia

ORP Wicher- jeden z 4 międzywojennych kontrtorpedowców (niszczycieli) wchodzących w skład Polskiej Marynarki Wojennej. Zamówiony we Francji, w stoczni Chantiers Naval Français w Blainville, w oparciu o plany francuskich kontrtorepdowców typu Bourrasque (Simoun). Uroczyste położenie stępki pod „Wichra” odbyło się 19 lutego 1927 roku. 8 lipca 1930 roku „Wicher” wcielony został w skład Marynarki Wojennej. Pierwszym dowódcą okrętu został komandor podporucznik Tadeusz Morgenstern-Podjazd, który w siedem dni później przyprowadził kontrtorpedowiec do Gdyni gdzie został okrętem flagowym dowódcy Dywizjonu Torpedowców,. Od 8 do 13 sierpnia 1930 roku pełnił honorową eskortę statku pasażerskiego „Polonia”, na którego pokładzie prezydent Ignacy Mościcki odbywał wizytę w Tallinnie. W marcu następnego roku „Wicher” popłynął przez Lizbonę do Funchal, skąd powrócił do Gdyni z odbywającym kurację na Maderze marszałkiem Józefem Piłsudskim. Rejs ten, pierwszy oceaniczny okrętu bojowego w historii PMW. W 1932 roku ORP Wicher odegrała ważną rolę w tzw. kryzysie gdańskim, wymuszając na Senacie Wolnego Miasta zgodę na przywrócenie polskiej flocie prawa port d’attache, korzystania z Gdańska jako portu macierzystego i związanych z tym przywilejów. W sierpniu zespół polskich okrętów z „Wichrem” jako okrętem flagowym komandora Józefa Unruga odbył wizytę w Sztokholmie. Po wejściu do służby siostrzanej „Burzy” utworzono Dywizjon Kontrtorpedowców. W lipcu 1934 roku zespół ten popłynął z oficjalną wizytą do Leningradu, po raz pierwszy i jedyny w okresie międzywojennym wizytując radziecki port. Jako reprezentacyjny zespół okrętów polskiej floty, Dywizjon Kontrtorpedowców odwiedzał w kolejnych latach, oficjalnie i nieoficjalnie, między innymi Kopenhagę, Kilonię, Helsinki i Lipawę. W maju 1937 roku „Wicher” przestał być okrętem flagowym Dywizjonu Kontrtorpedowców, przekazując tę funkcję nowemu niszczycielowi „Grom”. Ostatnią zagraniczną wizytą „Wichra” był rejs do Tallinna i Rygi w sierpniu 1937 roku. Przed wybuchem wojny jako jedyny okręt z dywizjonu kontrtorpedowców nie został włączony do Operacji Peking - ewakuacji okrętów do Wielkiej Brytanii, miał pozostać na wybrzeżu realizując osłonę operacji Rurka. Po bitwie powietrzno-morskiej 1.09.1939 z której Wicher wyszedł bez szwanku. 3 września 1939 około godziny 6:50 zacumowany w porcie w Helu okręt wziął udział w pojedynku z niemieckimi niszczycielami idącymi w kierunku Piławy które wycofały się z walki. Wobec skuteczności okrętów polskich przeciwnik postanowił zaatakować siłami Luftwaffe. Pierwszy nalot około godziny 9:00 przeprowadza 11 samolotów Ju-87 uszkadzając "ORP Gryf". Ponowny nalot o godzinie 14:00 przeciwnik koncentruje na niszczycielu Wicher. Atakuje 14 samolotów Ju-87. Po trafieniu 4 bombami okręt zaczyna nabierać wody, przechylając się na lewą burtę tonie. Po zajęciu przez Niemców portu helskiego wrak kontrtorpedowca został podniesiony na równą stępkę i przeholowany w pobliże zatopionego „Gryfa”. Ostatecznie okręt został odholowany poza obręb portu i zatopiony na płyciźnie po zewnętrznej stronie falochronu na równej stępce, z wystającymi ponad poziom morza nadbudówkami i kominami. W 1945 roku wycofujący się z Helu Niemcy podłożyli pod dziobową nadbudówkę ładunki wybuchowe, których eksplozja spowodowała zniszczenie części wraku. W okresie powojennym wystające ponad powierzchnię wody części wraku zostały wysadzone przez polskich minerów. Pozostałe resztki wciąż spoczywają na dnie Zatoki Gdańskiej w pobliżu falochronu portu helskiego.